Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

Anthony Bloom: «Η εντολή της αγάπης» (Κυριακή Β΄ Λουκά)



 Ες τ νομα το Πατρς κα το Υο κα το γίου Πνεύματος*.

Πολλές φορς Χριστς μς μιλάει στ Εαγγέλιο Του γι τν νέα ντολ πο μς δωσε. Τί καινούργιο πάρχει σ τούτη τν ντολ τς γάπης; Εναι γνότητα κα σπουδαιότητα της. Δν εναι καινούργιο τι ο νθρωποι γαπον νας τν λλον· ο νθρωποι πάντοτε γαποσαν κάποιους λλους νθρώπους. Ατ πο εναι καινούργιο σ’ ατή τν ντολ εναι ν’ ποκτήσουμε μι καρδι μ τν Οράνιο Πατέρα μας, ν συμμετέχουμε στν γάπη Του. Ατ σημαίνει ν γαπμε μ τν διο τρόπο πο γαπ κι’ κενος, - πο δν ξεχωρίζει τ καλ π τ κακό, πο δν ξεχωρίζει κείνους πο εναι εγνώμονες κα κείνους πο εναι χάριστοι, ν μν ναφέρω κείνους πο σως γοητεύουν κάποιον. γάπη το Θεο εναι πέραντη κα βαθι κα γκαλιάζει τ πάντα· ατ πο διαφέρει σ’ ατή τν γάπη εναι μι σωτερικ ποιότητα : Θεός μπορε ν χαίρεται κα μπορε ν πληρώσει τ τίμημα τς γάπης Του πάνω στν Σταυρό.

Κα καλούμαστε ν κάνουμε τ διο· καλούμαστε ν γαπμε χωρς διακριση – ο νθρωποι πο δν ζον σύμφωνα μ τ Εαγγέλιο θ λεγαν τι φερόμαστε διάκριτα, νόητα, τρελά – καλούμαστε ν γαπήσουμε λόψυχα κείνους πο χουν δίκιο κα κείνους πο χουν δικο. διαφορ γκειται στ γεγονς τι σως χαιρόμαστε μ τος πρώτους κα πληγώνεται καρδιά μας μ τος δεύτερους, λλ γάπη μας δν πρέπει ν παραπαίει. λοι γνωρίζουμε πς μπορομε ν γαπμε λίγο ατος πο γαπμε φυσικά, κα ναρωτιόμαστε πς μπορομε π τν μικρ γάπη πο χουμε πρς τος λίγους, ν καλλιεργήσουμε μι γάπη μεγαλύτερη, κα γαπώντας κείνους πο εναι ξιαγάπητοι, ν ξεκινήσουμε ν γαπμε κείνους πο δν εναι.

Τ πρτο βμα πο πρέπει ν κάνουμε εναι ν γαπήσουμε κείνους πο γαπμε αθόρμητα μ’ να καινούργιο τρόπο: ν τος γαπμε πάντα, κα χι μόνο τς στιγμς πο μς εναι εκολο, ν τος γαπμε δίχως ν περιμένουμε τίποτα λλο παρ τν χαρ ν τος γαπμε κα ν δεχόμαστε τν κάθε γάπη σ πάντηση τς δικς μας γάπης σν να δρο τέλειο, γιο, πο εναι να θαμα, λλ πο δν εναι νταμοιβή, δν εναι κάτι στ ποο χουμε δικαίωμα, λλ κάτι πο μς χει δοθε λεύθερα, τέλεια, κάτι πο γεμίζει τν καρδιά μας μ θαυμασμ κα εγνωμοσύνη.
Πρέπει ν μάθουμε ν’ γαπμε χωρς ν περιμένουμε νταμοιβή, πλς ν χαιρόμαστε τ θαμα τς γάπης πο θ μς πιτρέψει ν χαιρόμαστε ταν συμβαίνει κάτι μ τ ποο μπορομε ν χαρομε κα ν χαιρόμαστε ξαν ταν κενοι πο γαπμε θ χουν χάσει τ πάντα κτς π τν γάπη μας, πο θ τος χει τουλάχιστον πομείνει, τουλάχιστον κάτι πο ποτ δν θ τος τ στερήσουμε.

Κα πρέπει ν μάθουμε ν’ γαπμε νας τν λλον σύμφωνα μ τ πνεμα το Εαγγελίου: χι πλς ν κάνουμε τ καλ σ κάποιους νθρώπους, λλ ν σκεφτόμαστε ποι εναι ληθιν καλ γι να πρόσωπο. Δν μιλάω γι τν σκληρ τρόπο πο συνεχς ρίζουμε στος λλους ατ πο θεωρομε τι εναι ετυχία τους κα τ καλ τους, κα τν τρόπο μ τν ποο πιέζουμε, πο προσπαθομε ν πιέσουμε προκειμένου ν εναι ετυχισμένοι μ τν τρόπο πο μες θέλουμε ν εναι. χι· σκέφτομαι κάποιον λλο τρόπο προσεκτικς ναζήτησης γι τ καλό τους: ποτ ν μν στηρίζουμε τν δυναμία τους φήνοντας τ πράγματα ν ξελίσσονται ς χουν, ποτ ν μν κλείνουμε τ μάτια μας σ ,τι εναι γι’ ατος καταστροφικό, ν λέμε τν λήθεια μ λεος, ν τος γαπμε τσι στε ν οκοδομονται κα χι ν καταστρέφονται.

ν ξεκινήσουμε ν γαπμε καλύτερα κείνους πο γαπμε αθόρμητα κα φυσικά, καρδι μας θ γίνει πι καθαρή, πι γν κα πι μεγάλη, κα θ μάθουμε ν γαπμε τος νθρώπους, σως μονάχα να πρόσωπο, κα μετ να λλο, κα ξαν να λλο, μ μεγαλύτερο τίμημα, μ μεγαλύτερη γνότητα, μ λιγότερο γωϊσμό, μ μι μακρόθυμη καρδιά.

ς ξεκινήσουμε π ατ κα Θες θ μς δηγήσει στν γάπη κείνη πο μς καλε ν ποκτήσουμε κα ν μοιραστομε, μι γάπη πο εναι προσφορ το αυτο μας, πο εναι φς, χαρά, πίστη, πο εναι τ ξεκίνημα τς αωνιότητας δ κα τώρα. μήν.

 *23 Νοεμβρίου 1969

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου