Η ακολουθία του «Ακάθιστου» είναι μια από τις πιο γνώριμες στον ελληνικό λαό, η πιο ευχάριστη για την ψαλμωδία και τα κείμενά της, αλλά και γιατί απευθύνεται με ευλαβική οικειότητα στη Μητέρα του Χριστού. «Ο Ύμνος των 24 Οίκων» λέγεται απλούστερα «Χαιρετισμοί της Παναγίας», από τα αλλεπάλληλα «Χαίρε» που περιλαμβάνει.
Ο λαός δεν ξέρει πολλά πράγματα για το ιστορικό της συνθέσεως του «Ακάθιστου», ούτε για τον πιθανό ποιητή του. Ξέρει μόνο και προσέχει την ωραία ανοιξιάτικη εποχή, κατά την οποία ψάλλεται στην εκκλησιά, τον θεωρεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των εβδομάδων της Σαρακοστής και προανάκρουσμα στις Ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος. Παρακολουθεί τον τμηματικό χωρισμό του Ύμνου σε 4 ακολουθίες (από 6 οίκους την κάθε φορά) κι ύστερα την επανάληψή του με τους 24.
Η ευλάβεια των πιστών εκδηλώνεται με αθρόα συμμετοχή στην ακολουθία, με παύση κάθε εργασίας μόλις σημάνει η καμπάνα των «Χαιρετισμών» και με σαφή κατεύθυνση της όλης λατρείας προς μόνη τη Θεοτόκο («Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας»). Είναι η πρώτη φορά που θα χρησιμοποιήσουν τη «Σύνοψη» στα χέρια τους οι πιστοί και θα πάρουν το θάρρος να σιγοψάλλουν μαζί με τους ψάλτες (τον Κανόνα) και με τον παπά (τους Οίκους). Συνήθως προσέχουν την αλφαβητική σειρά, αλλά περισσότερο βαρύνει η επανάληψη των «Χαίρε», πού δίνουν κάποτε την εντύπωση ότι συντροφεύουν λαϊκά δίστιχα με ομοιοκαταληξία…
(Από τα «Επιλεγόμενα» του Δημητρίου Δουκάτου.
«Ακάθιστος Ύμνος» - τόμος 1ος, Αθήνα 1962)
Ο λαός δεν ξέρει πολλά πράγματα για το ιστορικό της συνθέσεως του «Ακάθιστου», ούτε για τον πιθανό ποιητή του. Ξέρει μόνο και προσέχει την ωραία ανοιξιάτικη εποχή, κατά την οποία ψάλλεται στην εκκλησιά, τον θεωρεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των εβδομάδων της Σαρακοστής και προανάκρουσμα στις Ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος. Παρακολουθεί τον τμηματικό χωρισμό του Ύμνου σε 4 ακολουθίες (από 6 οίκους την κάθε φορά) κι ύστερα την επανάληψή του με τους 24.
Η ευλάβεια των πιστών εκδηλώνεται με αθρόα συμμετοχή στην ακολουθία, με παύση κάθε εργασίας μόλις σημάνει η καμπάνα των «Χαιρετισμών» και με σαφή κατεύθυνση της όλης λατρείας προς μόνη τη Θεοτόκο («Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας»). Είναι η πρώτη φορά που θα χρησιμοποιήσουν τη «Σύνοψη» στα χέρια τους οι πιστοί και θα πάρουν το θάρρος να σιγοψάλλουν μαζί με τους ψάλτες (τον Κανόνα) και με τον παπά (τους Οίκους). Συνήθως προσέχουν την αλφαβητική σειρά, αλλά περισσότερο βαρύνει η επανάληψη των «Χαίρε», πού δίνουν κάποτε την εντύπωση ότι συντροφεύουν λαϊκά δίστιχα με ομοιοκαταληξία…
(Από τα «Επιλεγόμενα» του Δημητρίου Δουκάτου.
«Ακάθιστος Ύμνος» - τόμος 1ος, Αθήνα 1962)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου